اگر به تازگی وارد دنیای ارزهای دیجیتال شده باشید، ممکن است با شنیدن اسم رمز ارزهایی مثل Bitcoin Cash ،Bitcoin Gold و Bitcoin Diamond کمی گیج شده باشید؛ اما این رمز ارزها هر کدام فورکی از بیت کوین هستند. در این مقاله با مفهوم فورک آشنا خواهیم شد و همچنین بیت کوین کش را به عنوان یکی از هارد فورک های بیت کوین بررسی خواهیم کرد.
بیت کوین کش (Bitcoin Cash) یک ارز دیجیتال رمزنگاری شده و هاردفورکی (Hard Fork) از بیت کوین است که در آگوست ۲۰۱۷ ایجاد شد. علامت اختصاری بیت کوین کش BCH می باشد. بیتکوین کش (BCH) که با نشان Bcash نیز شناخته میشود، در سال ۲۰۱۷ از روی شاخه زنجیره بلاکچین بیت کوین به دلیل تغییر در اندازه سایز هر بلوک و تغییراتی بر روی کد ایجاد شد.
Bcash با افزایش اندازه بلاک ها، امکان پردازش معاملات بیشتری را فراهم میکند. این رمز ارز در نوامبر ۲۰۱۸ به دو شاخه Bitcoin Cash ABC و Bitcoin Cash SV (Satoshi Vision) تقسیم شد.
پیشنهاد می کنیم قبل از ادامه مطلب، حتماً جهت آشنایی با رمزارز بیت کوین، راهنمای جامع بیت کوین را مطالعه کنید.
فورک (Fork) چیست؟
هر نرم افزاری ممکن است برای حل برخی مشکلات یا بهبود عملکرد خود نیاز به بروز رسانی در برخی بخش های خود داشته باشد. در دنیای رمز ارزها این به روز رسانی ها فورک نامیده می شوند. در واقع فورک نسخه جایگزین یک رمز ارز است که به دو بخش تقسیم می شود: هارد فورک (Hard fork) و سافت ورک (Soft fork)
پیش از بررسی و تعریف انواع فورک باید بدانیم که دنیای رمز ارزها غیر متمرکز است؛ از این رو تمام شرکت کنندگان در یک شبکه (نودها) بایستی از قوانین مشترکی پیروی کنند تا بتوانند به شکل صحیح با یکدیگر همکاری کنند. به این مجموعه قوانین، پروتکل گفته می شود. از جمله قوانین رایج در پروتکل های مربوط به کریپتوکارنسی ها می توان به اندازه بلاک ها در آن بلاک چین، میزان پاداشی که پس از پیدا کردن بلاک به ماینر داده می شود و … اشاره کرد.
همانطور که گفته شد دو نوع فورک داریم، هارد فورک و سافت فورک. هر دوی این فورک ها نحوه کار پروتکل ارز دیجیتال مربوطه را تغییر خواهند داد.
سافت فورک (Soft Fork)
سافت فورک در واقع نوعی از تغییرات در پروتکل است که با نسخه قبلی پروتکل آن رمز ارز هماهنگ است. در واقع سافت فورک منجر به ایجاد یک بلاک چین جدید نمی شود. در حالتی که سافت فورک رخ می دهد، نود هایی که به روز رسانی نشده اند، همچنان می توانند به پردازش تراکنش ها ادامه دهند و بلاک های جدیدی از آن رمز ارز به بلاک چین اضافه کنند. البته این اتفاق تا زمانی ممکن است که از پروتکل های جدید تخطی نکنند. یکی از شناخته شده ترین سافت فورک ها، SegWit است که در ادامه درباره آن توضیح خواهیم داد.
سگویت چیست؟
سگویت یا SegWit (مخفف Segregated Witness) آپدیتی مهم در پروتکل بیت کوین بود که در ماه آگوست سال 2017 توسط توسعه دهندگان ارشد بیت کوین ارائه شد. ایده اولیه این آپدیت ابتدا توسط یکی از توسعه دهندگان بیت کوین به نام Pieter Wuille در کنفرانسی در سال 2015، جهت رفع برخی مشکلات و باگ های شبکه بیت کوین داده شد. از آنجایی که تعداد معاملات با بیت کوین روز به روز در حال افزایش است و این موضوع باعث می شود تا تایید شدن تراکنش ها بیش از حد معمول طول بکشد و تراکنش ها در صف های طولانی برای تایید شدن باقی بمانند، سگویت برای حل این مشکل ارائه شد. در واقع سگویت اندازه بلاک های بلاک چین را با حذف برخی داده های موجود در آن افزایش می دهد و با این کار می خواهد توان انجام تراکنش ها را در شبکه بلاک چین افزایش دهد.
Segwit تراکنش های بلاک چین را که دارای سه بخش بودند، به دو بخش تقسیم می کرد که این کار باعث کاهش وزن تراکنش ها می شود. سه بخش تراکنش عبارتند از: 1- بخش اول، ورودی یا input، شامل آدرس کیف پول فرستنده 2- بخش دوم شامل امضای دیجیتال Digital Signature یا تاییدیه های تراکنش و 3- خروجی یا output شامل آدرس کیف پول گیرنده است.
کاری که سگویت انجام داده این است که بخش امضا و تاییدیه ها را از بلوک اصلی تراکنش جدا کرده است و به این ترتیب باعث کاهش حجم تراکنش ها شده است؛ لذا تراکنش های بیشتری در یک بلاک جای خواهند گرفت و ظرفیت انجام تراکنش ها افزایش می یابد. از این رو Segwit به مقیاس پذیری یا Scalability بیت کوین کمک کرده است.
یکی دیگر از مزایای SegWit رفع مشکل انعطاف پذیری در معاملات بیت کوین است؛ در واقع این نقصی بود که در شبکه بیت کوین وجود داشت و با این باگ امکان آن وجود داشت که هر کسی بتواند تغییراتی در هش تراکنش ها انجام دهد و به این ترتیب امکان به سرقت رفتن بیت کوین ها وجود داشت. اما سگویت با حذف اطلاعات مربوط به امضای دیجیتال و ذخیره کردن آن در جایی خارج از بلاک تراکنش، معضل انعطاف پذیری را برطرف می کند.
هارد فورک (Hard Fork)
اما در هارد فوک تغییرات در پروتکل با نسخه قبلی تطابق ندارد. از این رو، مشارکت کنندکان یا همان نود هایی از شبکه که به نسخه آخر آپدیت نشده اند، قادر به اضافه کردن بلاک های جدید یا پردازش کردن تراکنش ها نیستند. کاربرد هارد فورک ها در شرایطی است که می خواهیم تغییرات یا بهبودهایی روی پروتکل فعلی انجام دهیم و یا حتی بلاک چین مستقل و پروتکل جدید ایجاد کنیم.
بر اساس شرایطی که وجود دارد هارد فورک ها می توانند به دو شکل باشند: 1- Planned Hard fork یا هارد فورک های برنامه ریزی شده و 2- Controversial Hard Fork یا هارد فورک های بحث برانگیز.
در نوع اول، نودهای شبکه به طور داوطلبانه نرم افزار خود را آپدیت می کنند و بنابراین از آن به بعد از قوانین و پروتکل های جدید تبعیت خواهند کرد؛ اما از طرف دیگر نود هایی که آپدیت انجام ندهند، در بلاک چین قدیمی به فعالیت و استخراج ادامه می دهند که البته نودهای کمی این کار انجام می دهند.
اما در صورتیکه فورک Controversial یا بحث برانگیز رخ دهد، یعنی حالتی که اختلافات یا ناسازگاری هایی در توافق روی قوانین جدید وجود داشته باشد، پروتکل به دو بلاک چین مختلف تقسیم می شود؛ یعنی دو رمز ارز متفاوت به وجود خواهد آمد. هر کدام از این شبکه های بلاکچینی جدید، مخاطبان و جامعه خود را خواهند داشت و شرکت کنندگان و توسعه دهنگان در شبکه ای فعالیت خواهند کرد که به نظرشان روش بهتری دارد.
در اینجا سوالی که ممکن است رخ دهد این است که در فورک جدید چه اتفاقی برای تراکنش های قبلی رخ خواهد داد؟ در پاسخ به این سوال باید بگوییم که تمام تراکنش ها از بلاکچین قدیمی و در واقع اصلی، در فورک جدید هم وجود خواهند داشت و در واقع کپی شده اند.
حال با این اطلاعات درباره فورک ها می توانیم بیت کوین کش را بهتر درک کنیم.
علت به وجود آمدن بیت کوین کش
قبل از بررسی علت هارد فورک بیت کوین و به وجود آمدن بیت کوین کش، به چند سال قبل می رویم و درباره یکی از چالش هایی اساسی در کد بیت کوین صحبت کنیم:
مشکل مقیاس پذیری بیت کوین
مساله سایز بلاک بیت کوین و معضل مقیاس پذیری بیت کوین، یکی از چالش های این رمز ارز محبوب بود. این نکته را باید بدانید که تراکنش های بیت کوین در لحظه تایید نمی شوند. برای اینکه یک تراکنش تایید شده در نظر گرفته شود، باید به عنوان بخشی از یک بلوک تراکنش در دفتر کل بیت کوین، معروف به زنجیره بلوکی، گنجانده شود. به طور متوسط هر 10 دقیقه یک بلوک جدید از تراکنش ها به بلاک چین اضافه می شود. مشابه هر نوع داده دیجیتال دیگر، اضافه کردن تراکنش های بیت کوین به یک بلوک نیاز به فضای ذخیره سازی دارد و حداکثر ظرفیت برای هر بلوک از تراکنش ها 1 مگابایت است. اگر متوسط اندازه تراکنش بیت کوین را در نظر بگیرید، متوجه می شوید که یک بلاک می تواند 2700 تراکنش را در خود نگه دارد. 2700 تراکنش در هر 10 دقیقه، به عبارتی می شود 4.6 تراکنش در هر ثانیه و این تعداد تراکنش میزان زیادی نیست.
برای مقایسه در نظر بگیرید که Visa می تواند 1700 تراکنش در ثانیه را تایید کند. بنابراین اگر افراد زیادی بخواهند بیت کوین معامله کنند، این تراکنش ها باید در صف های طولانی قرار بگیرند تا وارد یک بلاک شوند و مورد تایید قرار بگیرند. البته بیت کوین این امکان را به شما می دهد تا با پرداخت کارمزد بالاتر، تراکنش تان زودتر تایید شود. همین موضوع باعث می شود میزان کارمزد تراکنش ها به شکل بی رویه ای بالا برود. در صورتی که بخواهیم بیت کوین را به عنوان یک روش پرداخت بین المللی در نظر داشته باشیم، این راه حلی نیست که بخواهیم اتفاق بیافتد.
موافقین و مخالفین افزایش سایز بلاک
در نتیجه این مساله مقیاس پذیری، دو دسته به وجود آمدند. اولین گروه Big Blockers بودند. این گروه توسط کمپانی چینی بیت مین (Bitmain) و راجر ویر (Roger Ver)، یکی از اولین سرمایه گذاران بیت کوین که روی استارت آپهای موفق بلاک چین نظیر Bitpay، ریپل و … سرمایه گذاری کرده است، هدایت می شد. در واقع Big Blocker ها نگران این بودند که مساله مقیاس پذیری مانع هدف ساتوشی ناکاماتو شود که همان سیستم پرداخت همتا به همتا است. با این زمان تایید طولانی تراکنش ها و همچنین کارمزدهای بالا، دیگر مردم نمی توانستند از بیت کوین برای معاملات روزمره خود استفاده کنند و به جای آن به عنوان یک دارایی برای سرمایه گذاری از آن استفاده می کردند.
حامیان این گروه (Big blockers) یک راه حل ساده ارائه دادند و آن هم چیزی نبود جز افزایش سایز بلاک ها. اگر اندازه بلاک های بیت کوین را به 8 مگابایت افزایش دهیم، یعنی می توانیم تعداد 8 برابر بیشتر تراکنش در ثانیه تایید کنیم. به این ترتیب ازدحامی که در شبکه به وجود آمده است را کاهش می دهیم و در آینده می توانیم هر اندازه که نیاز باشد اندازه بلاک ها را افزایش دهیم.
در طرف دیگر این جریان، گروه Small Blockers قرار داشتند. طرفداران این گروه به دنبال حفظ اندازه بلوک 1 مگابایتی فعلی بودند؛ اما در پی یافتن راهحلهایی برای بهینهسازی اندازه و مدیریت تراکنشها به منظور دستیابی به ویژگی مقیاسپذیری هستند. یکی از این راه حل ها، Segregated Witness یا Segwit بود. همان طور که پیش تر توضیح دادیم Segwit یک سافت فورک به منظور ارتقاء پروتکل بیت کوین است. این سافت فورک اندازه تراکنش را تا 75٪ کاهش می دهد. این موضوع به این معنی است که یک بلوک 1 مگابایتی Segwit می تواند همان مقدار تراکنش را دربرداشته باشد که یک بلوک 4 مگابایتی غیر Segwit شامل می شود.
علاوه بر این، گروه Small Blockers برای حل مشکل مقیاس پذیری بیت کوین اشاراتی به شبکه لایتنینگ و لایه دوم به عنوان لایه ای که در بالای پروتکل بیت کوین، برای انجام تراکنش های سریع و بدون کارمزد مورد استفاده قرار می گیرد، داشته اند.
علت مخالفت مخالفین
اما چرا Small Blocker ها در ابتدا مخالف افزایش اندازه بلاک بودند؟ علت این موضوع این است که این موضوع در دراز مدت به تمرکز زدایی (decentralization) بیت کوین و همچنین عملکرد صحیح آن لطمه می زند. در ادامه به برخی از این دلایل اشاره می کنیم:
- زمان لازم برای عبور یک بلوک 8 مگابایتی یا حتی 32 مگابایتی از شبکه نسبت به یک بلوک 1 مگابایتی بیشتر است.
- علاوه بر این، هنگامی که بلوک به رایانه ای در شبکه رسید، آن رایانه باید تمام تراکنش های داخل آن بلوک را تأیید کند. اگر بلوک خیلی بزرگ باشد، ممکن است نتواند تأیید تمام تراکنشها را قبل از رسیدن بلوک بعدی در عرض 10 دقیقه به پایان برساند. این موضوع باعث عقب ماندن شبکه از تراکنش ها می شود که میتواند باعث ایجاد اختلاف در مورد وضعیت فعلی دفتر کل بیتکوین شود.
- مورد آخر و مهمتر از همه اینکه با بهینه نکردن تراکنش ها، اندازه بلاک چین چند صد گیگا بایت خواهد شد.
- با مجبور کردن رایانه ها به تایید تراکنش های بزرگ، تعداد کامپیوترهایی که می توانند بلاکچین را در درایو خود ذخیره کنند کاهش می یابد. این موضوع باعث از بین رفتن ویژگی decentralization شبکه می شود. به عبارت دیگر، اگر فقط رایانههای پیشرفتهای که توسط چند شرکت نگهداری میشوند بتوانند تراکنشهای شبکه را تأیید کنند، اساساً مزیت اصلی بیتکوین را از بین میبریم – داشتن تعداد زیادی شرکتکننده برای اطمینان از اینکه هیچکس قوانین را زیر پا نمیگذارد.
نتیجه اختلافات دو گروه
اختلافات بین این دو گروه چندین سال ادامه داشت تا اینکه در اگوست 2017 به اوج خود رسید. در آن زمان بیت کوین در حال برداشتن اولین قدم های خود برای گذشتن از مرز 1200 دلار بود و به دلیل سرریز تراکنش ها، شبکه بسیار شلوغ شده بود. در نتیجه بسیاری از تراکنش ها به تاخیر افتاد و کارمزد آنها نیز سربه فلک کشید. میانگین کارمزد در آن زمان به 37 دلار برای هر تراکنش رسیده بود.
شاید برایتان این سوال پیش آید که چرا کسی در این وضعیت کاری نکرد؟ اما برای پاسخ به این پرسش باید بدانیم چه کسی در شبکه بیت کوین تصمیم میگیرد؟ شبکه بیت کوین غیرمتمرکز است یعنی هیچ فرد یا نهادی به تنهایی برای کل شبکه تصمیم گیری نمی کند. شرکت کنندگان در شبکه از طریق اعمال خود رأی می دهند. رأی آنها در واقع هر نسخه ای از پروتکل بیت کوین است که برای اجرا در رایانه خود انتخاب می کنند. گروه های مختلفی در شبکه بیت کوین وجود دارند که تصمیم گیری آنها مهم است؛ از جمله: ماینرها، اپراتورهای استخر ماینینگ، توسعه دهندگان بیت کوین، صرافی ها، توسعه دهندگان والت ها، نودهای شبکه و در نهایت کاربران بیت کوین که انتخاب می کنند کدام رمز ارز را بخرند.
در سال 2017 هر کدام از این دو گروه اقداماتی که قصد انجام آن برای بر طرف کردن مشکلات بیت کوین داشتند را انجام دادند. سپس نتیجه را به تصمیم گیری کاربران واگذار کردند که کدام سکه را برگزینند. در اول آگوست 2017 گروه Small Blockers سگویت (Segwit) را روی پروتکل اصلی بیت کوین فعال کرد، در حالیکه گروه Big Blockers بیت کوین کش را به عنوان فورکی از بیت کوین با اندازه بلاک 8 مگا بایتی، به وجود آوردند. در ابتدا نا مشخص بود که کدام ورژن بیت کوین برنده می شود. “برنده شدن” در اصطلاح ارزهای دیجیتال به معنای داشتن بلاک چین طولانی تر یا دفتر کل تراکنش ها است. هر چه ماینرهای بیشتری برای یک سکه وجود داشته باشند، قدرت محاسباتی بیشتری نیاز است. از این رو، بلاک چین طولانی تر و شبکه قوی تری وجود خواهد داشت.
بیت کوین کش از حمایت کمپانی چینی Bitamin، یکی از بزرگ ترین کمپانی های فعال در زمینه ماینینگ در جهان برخوردار بود. از این رو، هنگامی که فورک اتفاق افتاد قدرت هشینگ بیت کوین نزدیک به نصف شد. همچنین بیت کوین کش عمدتا توسط راجر ویر، که در قسمت فورک ها به آن پرداختیم پشتیبانی می شود. او حتی دامنه bitcoin.com را برای تبلیغ بیت کوین کش خریداری کرد.
تفاوت ها و شباهت های بیت کوین و بیت کوین کش
شباهت ها:
بیت کوین کش شباهت های زیادی به بیت کوین دارد؛ از جمله :
- هر دو برای استخراج سکههای جدید از مکانیسم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده میکنند.
- هر دو از خدمات Bitmain که بزرگترین کمپانی های فعال در زمینه استخراج رمزارزها در جهان است، بهره میبرند.
- میزان عرضه بیت کوین کش مانند بیت کوین برابر با ۲۱ میلیون است.
- بیت کوین کش نیز کار خود را با استفاده از همان الگوریتم سطح دشواری (EDA) –که دشواری را در هر ۲۰۱۶ بلاک یا تقریبا هر دو هفته یکبار تنظیم میکند- شروع کرد.
ماینرها از طریق جابه جایی فعالیت استخراجشان بین بیت کوین و بیت کوین کش، از این شباهت بهره بردند. اگرچه این روش برای ماینرها سودآور بود، اما در عین حال مشکلاتی را برای افزایش عرضه Bcash در بازارها به وجود میآورد. به همین دلیل، Bcash در الگوریتم EDA خود تجدید نظر کرده تا تولید ارز رمزنگاری شده را برای ماینرها آسانتر کند.
تفاوت ها:
اما برخی تفاوت ها نیز بین این دو رمز ارز وجود دارد که در ادامه بررسی می کنیم:
- اندازه بلوک بیت کوین کش بزرگ تر است. در ابتدای شروع کار این رمز ارز، اندازه بلاک آن به 8 مگابایت محدود شد؛ ولی در ادامه پس از به روز رسانی این رمز ارز، اندازه بلوک آن به 32 مگا بایت افزایش یافت. البته این نکته را در نظر داشته باشید که بیت کوین کش به اندازه بیت کوین محبوب نیست و بلاک ها به ندرت از 1 مگابایت تراکنش فراتر می روند.
- بیت کوین کش از Segwit یا شبکه لاتنینگ پشتیبانی نمی کند.
- بیت کوین کش سختی استخراج خود برای ماین کردن بلاک های جدید را سریع تر از بیت کوین تنظیم می کند.
البته اختلافات دیگری نیز بین این دو کوین وجود دارد، اما در اینجا به مهم ترین آنها اشاره کردیم.
هارد فورک بیت کوین کش
در نوامبر 2020 بیت کوین کش از هارد فورک خود عبور کرد. این بار دو گروه دیگر به وجود آمدند، بیت کوین کش اصلی که به اسم Bitcoin ABC نیز شناخته می شد و Bitcoin SV. منظور از Satoshi’s version ،SV است. گروه bitcoin ABC توسط راجر ور و کمپانی بیت مین هدایت میشد. گروه Bitmain SV توسط کرگ رایت (Craig Wright)، فردی که مدعی بود ساتوشی ناکاماتو است اما هرگز مدرکی کافی ارائه نکرد، و کالوین آیر، صاحب بزرگ ترین استخر استخراج بیت کوین کش یعنی CoinGeek رهبری می شد.
این بار، اختلاف نظر به دلیل ارائه پیشنهاداتی جهت به روزرسانیهای پروتکل بود. این پیشنهادات شامل استفاده از قراردادهای هوشمند در بلاکچین بیت کوین بود و همچنین متوسط اندازه بلاک را افزایش میداد.
این دو تفاوت اصلی بین دو نسخه بیت کوین کش به این صورت بود که بیت کوین ABC حداکثر اندازه بلاک خود را 32 مگابایت حفظ کرد؛ در حالی که بیت کوین SV اندازه بلوک خود را با افزایش های اضافی برنامه ریزی شده در آپدیت های آینده، به 128 مگابایت افزایش داد.
علاوه بر این، بیت کوین ABC عملکردی شبیه قرارداد هوشمند را به کد خود اضافه کرد؛ اما بیت کوین SV تصمیم گرفت این تغییر را نپذیرد. در حال حاضر به نظر می رسد که بیت کوین ABC محبوب تر شده است و توسط اکثر افراد به عنوان بیت کوین کش “واقعی” در نظر گرفته می شود.
دغدغههای مربوط به بیت کوین کش
بیت کوین کش (Bitcoin cash) قول داده نسبت به نسخه قبلی خود بهینهسازیهایی را اعمال کند، اما هنوز به این قولها عمل نکرده است. مهمترین مورد، مربوط به اندازه بلاک است. اندازه متوسط بلاکهای بلاکچین بیت کوین کش بسیار کمتر از بلاکچین بیت کوین است. هزینه معاملات بیتکوین نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته و آن را به رقیبی مناسب برای بیتکوین کش تبدیل کرده است؛ اما از طرفی SmartBCH یک زنجیره جانبی سازگار با EVM و Web3 است و برای پشتیبانی از پروژه های دیفای (DeFi) بسیار کارآمد است و تعداد زیادی از مبادلات غیرمتمرکز و پروژه های NFT را پشتیبانی می کند.
سایر رمز ارزها که آرزو دارند به واسطهای مهم برای انجام معاملات روزانه تبدیل شوند، دغدغههای دیگری برای بیت کوین به وجود آوردهاند. آنها پروژهها و مشارکتهایی را با سازمانها و دولتها آغاز کردهاند. به عنوان مثال، Litecoin اعلام کرد که در حال همکاری با برگزارکنندگان رویدادها و انجمنهای حرفهای است. علاوه بر این، Dash ادعا میکند در مناطقی مانند ونزوئلا که با مشکلات اقتصادی روبرو هستند، توجهات زیادی را به خود جلب کرده اند. به هرحال، آینده بیت کوین کش بستگی به انجام دقیق تعهداتش دارد.
ابهام در مورد آینده بیت کوین کش
با اینکه جدا شدن بیتکوین کش از بیتکوین، موضوع برجسته و ویژهای محسوب میشود، اما بیت کوین کش همچنان در خارج از جامعه رمزنگاری ناشناخته است. بر اساس سطح معاملات در بلاکچین، بیت کوین هنوز هم در بازار رقابتی برتری قابل توجهی دارد. فورک دوم در بلاکچین بیت کوین کش، مشکلات مدیریت استخر توسعه دهنده آن را برجستهتر میکند. بخش قابل توجهی از استخر بر این باور بودند که، BCH در حال کمرنگتر کردن چشمانداز اصلی خود است. این موضوع باعث بروز نگرانیهایی شد، زیرا در آینده شکاف بیشتری به وجود خواهد آمد. امروزه کیف پول های الکترونیکی (Wallet) زیادی از این ارز دیجیتال پشتیبانی می کنند.
قراردادهای هوشمند از ویژگیهای اساسی همه رمز ارزها هستند. با این حال، باید دید آیا محورهای بیت کوین کش تبدیل به پلتفرمی جهت قراردادن قراردادهای هوشمند و یا سادهتر کردن سیستمهای پرداخت، خواهند شد؟
علاوه بر این، در شرایطی که ارزهای رمزنگاری شده دیگر مانند Dash و Vechain، پروتکلهای دقیقی که حق رای را تعیین میکنند، ابداع و ترسیم کردهاند، بیت کوین کش پروتکل مشخص و تعریف شدهای ندارد و به نظر میرسد توسعه و طراحی این ارز دیجیتال از طریق تیمهای توسعه دهنده آن، تنظیم شده است.
ممکن است شما هم در زمینه استخراج رمزارزها، فعالیت داشته باشید. بنابراین حتما به خدمات تخصصی تعمیرات دستگاه های ماینر و پشتیبانی و نگهداری تجهیزات استخراج، نیاز خواهید داشت. پیشنهاد می کنیم از خدمات حرفه ای گروه هشبان، بهره مند شوید. کافی ست برای ثبت درخواست تعمیر ماینر خود، اینجا کلیک کنید.